Sonque lo cruissiment de la grespada jos los passes e, a mitat escanat per la sèlva granda e lo pès de la nèu, lo bram de la cisampa.
 | |||||||||
E pasmens, la vida que s'arrapa al ròc, contre l'aurada d'ivern.
La vida que se sarra din un buf de plumas, miraclós dins l'immensitat del glaç.
Aucèlon, perqué m'as seguida ?
A la muda m'as cantat l'esperança.
2 commentaires:
Felicitats!
Mercé Merike ! Siás Finlandesa ?
Enregistrer un commentaire