Cal plan començar !

Mèfi !
De novels corses d'occitan nivèl començaire son prepausats dins Erau per lo musican Felip Carcassès.
Se debanaran lo dimarç entre 18 e 19 oras, una setmana a la Calandreta de Ginhac e l'autra a Aniana, a son ostal.
Mercé de faire virar l'informacion !


Per mai d'entresenhas :
Tel : 06 73 20 98 26
philippe.carcasses@cegetel.net

Morirem totes frustrats, Iain Pears

"Il est cruel qu'on nous ait dotés du désir de savoir sans nous accorder le temps nécessaire à son complet assouvissement. Nous mourons tous frustrés ; voilà la grande leçon qu'il nous faut retenir."


Es pas d'occitan, mas es talament vrai !

Es estrach de "Le cercle de la croix" d'Iain Pears, un libre remirable amai espantant, que nos enrebala dins un viatge dins l'Englatèrra del sègle XVII.
L'escurantisme e la sciéncia, la religion e lo poder luchan tras las ambicions, los complòts, lo baujum o la tragedia dels personatges.
Se nos rend mai saberuts, aquel obratge de repompidas fa tanben passar un bon moment, e quitament un brave moment (608 paginas bèlas !).

Dissolucion del Parlament per Cromwell, 19 abril 1653

D'Avèze a Arre per lo causse de Blandas

Dimècres, ai fach una passejada bèla.

En partissant del molin d'Avèze (Gard), sus la ribièra de la Glèpe, soi montada per los castanhièrs fins al causse de Blandas, per las peirièiras de lauses de Montdardier.

Assetada dins lo frejal d'un pueg, l'uèlh sus la sèlva de Tude e las ondulacions del causse siau, ai manjat un crostet de pan e de fromatge de cabra.
En badant lo païsatge, ai una pensada esmoguda per mon amiga Adrienne Durand-Tullou, la dama granda d'aquel causse.

Navas, crotz sus la pòrta d'un ostal

Mas ont son las fedas d'aqueste païs pasmens pastoral dempuèi lo neolitic ?

Vesi sonque de vacas e d'aucas, en seguissant los vialets de bòria en bòria. Camini per los boisses e las blaquièiras, de la Pilonerie a Mas Cournon, de Navas a las Olmières puèi a las Tres Toulières de l'autre costat d'una comba pregunda.

Per davalar enfin sus Arre, cal prene lo bel camin vièlh que jonh de tota eternitat los dos mondes de la comba e del causse.
Vist d'amont, lo villatge s'estira simetricament sus la corba de la ribièra del meteis nom.

Arre vist del causse

De muralhas grandas de pèiras espectaclosas orlan la fin del camin fins al Cap d'Arre. La plaça a près lo nom de l'orfanelat reconvertit en lotjaments. Cada ostal o gaireben es abitat, e pasmens, la majora part de las faisses an deissat la plaça a l'ermàs e las vinhas an desaparegudas.

Sus una faissa remirable, un grand e son felin susvelhan los olivièrs. Lo monsur m'explica que las rasigas son força vièlhas mas qu'a antat los arbres dos còps, aprèp las geladas de 1956 e 1986.
Partit d'aquí a quinze ans, aprofita de la retirada per tornar sovent. Ensaja de manténer las tèrras de la familha e de balhar la fé al drollet..
Uèi, a copat un ronzàs per degatjar l'intrada d'una mina de fèrre. Èra de son reire-reire grand ! Lo pichòt es fièr de me mostrar las pèiras ferruginosas que sortís de sas pòchas.
Benlèu qu'a ja capitat de li faire passar son amor de la tèrra dels aujols, lo grand...