Bastidors de monastièr

Manescrich sègle XV

 s un desfit que força lo respièch : bastir un monastièr romanic cistercian a la nòstra epòca !


Una pichòta comunautat de monges e de monjas a ja bastit la glèisa sus un puèg consacrat dempuèi longtemps a Sant Josèp, a Puimisson, a costat de Besièrs dins l'Erau.

Coma se fasiá i a mil ans, lor cal trobar de mecènes.
Per aquò, an fargat una video umorisitica mas pasmens cargada d'emocion, sus la cançon Si j'avais un marteau.

Oc, d'emocion, la de veire aquela punhada d'òmes e femnas, quasiment totes joves, ausar viure aital, dins lo respièch de la règla de Sant Benaset, en 2011. Ausar metre l'espiritualitat al còr de lor vida. Ausar voler aquela òbra espectaclosa e patrimoniala e non "rendabla", tan luènh dels projects e dels desirs d'uèi.
Lors jornadas son plan cargadas, 7 oras per jorn de participacion a las obras, 7 oras per pregar, e mai l'accuèlh dels romieus.
Mas lor jòia dins lo desnudament, la fraternitat e la riquesa d'una vida esperituala lor balha un sorire contagiòs.

E i a quicòm de baug mas tanben de magic e de pertocant de veire aital sordir de tèrra una òbra tan bèla, tot drech inspirada per las grandas òbras del Edat Mejana !